من که سایه نیستم

بامدادی می آید

بازی تازه ای شروع می شود
خودم را باید
دوباره بیابم
نمی خواهم در بهت عزای مداوم باشم ...

                                        من که سایه نیستم

تا بدنبال کسی حرکت کنم

من بخشی
از زندگی روزانه ای هستم
که نمی دانم به کجا می رود
ولی تا پایان راه
می توانم خیلی
کارهای مهمی انجام دهم
                            تمام دقایق روزهای آینده را
                            زیر نفوذ کامل خودم
                            خواهم گرفت
وقتی با آنها روبرو می شوم

ازبلعیدن سر وقت
قرص های آرام بخش
                        تا دوری از آدمها...

   شاعر: ناشناس!