مسافر من

نمی دانم بی من کوچه گرد غربت کدام سرزمین ِ بی رویا بودی..

روز ها چشم به راه بودم ...

تنها یک آه کافیست برای فریاد نام تو...

                                                      -آه...!-

بویت را باد آورد و بعد نگاهت را و تنت را گرم و عریان...

                                                           پیراهنت من بودم....

***

دوستت دارم؛ این واژه ی مانده در چاه سکوت و انتظار....

بغضی که ماه ها ست بر گلو چنگ می زد

صدایی که از  من تا تو روزها و ماه ها شاید قرن ها در راه بود

                                                         در راه،در راه و همچنان در راه...

خسته بود -هست!- اما مصمم!

و آخر روح تو را پیدا کرد،سرگردان کدام دیار بودی و حیران کدام خیال و آشفته ی کدام نقطه ی مشکی؟!

نگاه کن من اینجا هستم کنار هر تپش قلبِ بی قرارت...

تو را پیدا کرد و بوسید مثل مادری دور مانده از فرزند!مثل جانی دور مانده از جانان...

آمدی یا این خیال کودکانه من است که تو را دیده و در آغوش گرفته؟!
***

صدایی که از  من تا تو

                      از من تا تو...

                              از من تا تو...

روزها و هفته ها و ماه ها و شاید قرن ها در راه بوده و باشد